همانگونه که برای کار با اینترنت نیاز ندارید از نحوه‌ی این اتصال اطلاع داشته باشید، برای استخراج بیت کوین هم لازم نیست شیوه‌ی کار شبکه را بدانید. پس برای ماینینگ نیازی به داشتن اطلاعات تخصصی در این زمینه نیست و معمولا افراد به صورت خود جوش و داوطلبانه به عنوان ماینر فعالیت می‌کنند و امکان پردازش دستگاه‌های استخراج خود را در خدمت شبکه میگذارند تا امنیت شبکه تامین شود و تراکنش‌های بیت کوین ثبت شود.
طبعا هدف ماینرها هم از انجام این کار کسب سود است. زمانی که کاربران برای یکدیگر بیت کوین میفرستند، ماینرها در پشت ماجرا به انجام این عملیات کمک می‌کنند و بابت این کار پاداش دریافت می‌کنند. آن‌ها بلاک‌های معتبر را برای دستیابی به بیت کوین ایجاد می‌کنند. آن‌ها این بلاک‌ها را از تراکنش‌های مطمئن ایجاد کرده و به بلاک چین متصل می‌کنند و بابت آن سود دریافت می‌کنند.
به طور کلی ماینینگ با 3 هدف صورت میگیرد:
حال یک سوال مطرح میشود که چرا برای بیت کوین که جنبه‌ی فیزیکی ندارد، از واژه‌ی استخراج استفاده میشود؟
دلیل این امر این است که استخراج بیت کوین به استخراج طلا تشبیه شده است؛ چون بیت کوین را از نظر ارزش و فلسفه‌ی آن به طلا شبیه دانسته‌اند. همانطور که طلا در معادن وجود دارد بیت کوین هم در پروتکل‌های ارزهای دیجیتال وجود دارد. همچنین تعداد این بیت‌ها مثل طلا کمیاب است. پروتکل‌های بیت کوین همان قوانین بیت کوین هستند. بر طبق این پروتکل‌ها فقط 21 میلیون واحد از این بیت‌ها وجود دارد که با توجه به پدیده‌ی هاوینگ (نصف شدن پاداش استخراج) که هر 4 سال یکبار اتفاق می‌افتد، همه‌ی بیت کوین‌ها تا سال 2140 استخراج میشوند.
نود (Node) و نقش آن در ماینینگ
نود به معنی گره است. در شبکه‌ی بیت کوین، نودها مانند یک کامپیوتر عمل می‌کنند و بیت کوین هم مثل نرم افزار این کامپیوتر. به این معنی که نودها، بیت کوین‌ها را به مرحله‌ی اجرا درمی‌آورند و داده‌ها را منتقل می‌کند. بدون این نودها شبکه‌ی بیت‌ها نمیتواند به کار خود ادامه دهد.
در اوایل پیدایش بیت کوین، همه‌ی نودها نقش ماینر را داشتند اما اکنون فقط برخی از این نودها میتوانند به عنوان ماینینگ فعالیت کنند و سایر نودها صرفا جهت اعتبارسنجی داده‌ها مورد استفاده قرار میگیرند.
کاربرد ریاضیات در فرایند استخراج بیت کوین
نودهای ماینر برای پردازش تراکنش‌ها بیت کوین، آن‌ها را بسته بسته جمع آوری و ارسال می‌کند. به هر یک از این بسته‌ها بلاک گفته میشود. برای اینکه ماینر بتواند هر بار بلاک‌ها را به بلاک چین اضافه کند، از یک معادله‌ی ریاضی و تابعی به نام تابع هش استفاده می‌کند.
ماینرها برای دستیابی به نتیجه‌ی درست از آزمون و خطا استفاده می‌کنند. هرچه قدرت پردازش یک ماینر بیشتر باشد، زودتر به نتیجه می‌رسد. نخستین ماینری که زودتر به جواب معادله برسد برنده خواهد بود و تعدادی بیت کوین را که از قبل توسط پروتکل آن تعیین شده، به عنوان جایزه می‌برد. البته همه‌ی کارمزد تراکنش‌های یک بلاک هم به ماینر تعلق میگیرد. پس از تعیین برنده‌ی یک بلاک، ماینرهای بازنده مجددا برای بلاک بعدی به رقابت می‌پردازند.
منظور از سختی شبکه در بیت کوین چیست؟
هر 10 دقیقه یک بار، بیت کوین‌های جدید ایجاد و توسط یک ماینر دریافت یا ماینینگ میشود. اگر یک نود بتواند جواب معادله را در زمان خیلی کمی (مثلا 5 دقیقه) پیدا کند، سبب اختلال در شبکه خواهد شد و واحدهای بیت کوین خیلی زود به اتمام می‌رسند. برای جلوگیری از این اتفاق، مفهومی به نام سختی شبکه در بیت کوین تعبیه شده است.
شبکه به طور اتومات قدرت پردازش را جوری تنظیم می‌کند که ماینرها در راس 10 دقیقه به جواب مورد نظرشان برسند. حال اگر به هر دلیلی این زمان کم و زیاد شود شبکه دچار مشکل میشود. هرچه بار پردازشی یک ماینر بیشتر باشد، درصد سختی شبکه هم بالا میرود و هرچه این قدرت پردازش کمتر باشد از میزان سختی آن هم کاسته میشود.
جمع بندی
برای حفظ امنیت بیت کوین‌ها، ماینینگ را بگونه‌ای بکار میبرند تا با بهره گیری از یک تابع ریاضی به قدرت پردازش مورد نظر برسد. اگر فردی قصد هک این شبکه را داشته باشد باید دارای یک قدرت پردازش با بیش از نصف ماینرهای شبکه باشد.
همانطور که برای انجام هرکاری یک دستمزد در نظر گرفته میشود، در ماینینگ هم این قضیه صدق می‌کند. ماینر با تصدیق تراکنش‌های شبکه‌ی بیت کوین باعث بالا رفتن امنیت آن میشود و برای انجام این کار پاداش دریافت می‌کند.
آغاز کار ماینینگ فرایند پیچیده‌ای نیست و به دانش تخصصی نیاز ندارد. هر کس که مایل باشد، میتواند این کار را انجام دهد و در ازای آن سود کسب کند.