اتریوم کلاسیک چیست و چه تفاوتی با اتریوم جدید دارد؟ آیا میدانستید که پیش‌تر اتریوم به گونه‌ای متفاوت از اکنون وجود داشته است؟ بله این خبر واقعیت دارد. اتریومی که امروزه ما آن را می‌شناسیم در ابتدا به گونه‌ای متفاوت کار میکرد و به دلیل مشکلاتی که برایش بوجود آمد، ناچار به تغییراتی در ساختار و استراتژی‌های خود شد.
بس از آنکه این تغییرات بر روی اتریوم اعمال شد و به مرحله‌ی اجرا درامد، اتریوم قبلی با نام “اتریوم کلاسیک” شناخته میشود. در این مقاله قصد داریم چرایی و چگونگی این تغییرات را بررسی کنیم و مقایسه‌ای بر اتریوم کلاسیک و اتریوم جدید داشته باشیم.
اتریوم یک پلتفرم غیرمتمرکز است که تراکنش‌هایش را بر روی شبکه‌ی بلاک چین انجام می‌دهد. اتریوم توسط ذهن خلاق یک برنامه نویس روسی به نام “ویتالیک بوترین” ابداع شد تا نقص‌های بیت کوین را پوشش دهد.
تراکنش‌های موجود بر روی شبکه‌ی اتریوم بدون هیچ نهاد یا واسطی انجام میشود. همچنین این شبکه بر پایه‌ی قراردادهای هوشمند استوار است و هدف اصلی آن تبدیل شدن به یک ابرقدرت و ابررایانه‌ی جهانی ست.
ارز دیجیتال پلتفروم اتریوم، اِتِر (Ether) نام دارد و نماد سمبلیک آن ETH می‌باشد. در شبکه‌ی پلتفرم اتریوم جدید امکان سانسور، تقلب، خرابی و ازکارافتادگی وجود ندارد و انتقالات فقط در بین نودها انجام میشود و هیچ عضو ثالثی در آن دخیل نیست. این بدین معناست که هر نود میتواند هم در نقش کلاینت (گیرنده‌ی اطلاعات) ظاهر شود و هم در نقش سرور (فرستنده‌ی دیتاها).
امنیت اتریوم کلاسیک به اندازه‌ی اتریوم جدید بالا نبود. همین امر سبب شد تا 3 سال پس از شروع فعالیت این رمزارز یعنی در سال 2016، هکرها شبکه‌ی اتریوم کلاسیک را هک کنند و به ساختار آن دسترسی پیدا کنند. این بزرگترین عیب ارز دیجیتال اتریوم کلاسیک بود که منجر به ایجاد اتریوم جدید شد.
اتریوم کلاسیک از مزایا و نقطه قوت‌های شگفت انگیزی نیز برخوردار بود و در عرض 2 سال قیمت هر اتر با رشد چند صد درصدی مواجه شد و ارزش آن از مرز 21 دلار نیز فراتر رفت و در بین سایر ارزهای دیجیتال در جایگاه دوم قرار گرفت. همچنین این ارزرمزپایه تمامی برنامه‌های کوتاه مدت و بلند مدت خود را قبل از موعد مقرر به مرحله‌ی اجرا می‌رساند.
یکی از این برنامه‌ها که اتریوم کلاسیک درصدد اجرای آن بود، ایجاد طرح DAO بود که امید به آینده‌ی این ارز را دوبرابر کرد.
DAO به معنای سازمان خودگردان غیرمتمرکز است . مخفف عبارت “Decentralized Autonomous Organization” می‌باشد. طرح DAO یک قرارداد هوشمند بر روی شبکه‌ی اتریوم بود که در یک ساختار متمرکز در حال اجرا بود و سرمایه گزاران آن وظیفه‌ی مدیریت و اداره‌ی آن را به عهده داشتند.
هدف اتریوم کلاسیک این بود که برای گسترش برنامه‌های غیرمتمرکز خود سرمایه گزاری انجام دهد. سازندگان اتریوم برای دستیابی به این هدف خود تصمیم گرفتند از طرح DAO استفاده کنند. اما چگونه DAO میتواند به جذب سرمایه کمک کند؟
تصور کنید DAO یک صندوق سرمایه گزاری است. روند کار DAO به این صورت است که همه‌ی کاربرانی که متقاضی خرید اتریوم هستند، پس از خرید اتریوم آن را به DAO واریز کنند. در مقابل DAO هم به این کاربران توکن‌هایی میداد که با استفاده از این توکن‌ها حق رای در صندوق به کاربران داده میشود.
برنامه نویس و ایده پرداز، ایده و نظر خود را برای افراد دارای توکن ارسال میکرد و آنها به ایده‌ی این افراد رای مثبت یا منفی میدادند. هر ایده‌ای که حداقل 20 درصد ارا را از آن خود میکرد میتوانست با سرمایه‌ی موجود در صندوق آن را به مرحله‌ی اجرا درآرد. با آغاز فعالیت این پروژه، هر درامد و سودی که حاصل شود، بین فرد برنامه نویس و سرمایه گزاران آن تقسیم خواهد شد.